به گزارش جارنیوز به نقل از مهر

عسل بدیعی با بیان این مطلب که چون یک کشور اسلامی هستیم و حجاب داریم دلیل نمی شود که خلاقیت نداشته باشیم، گفت: اگر برگزاری جشنواره ای با موضوع مد ولباس سینمایی بتواند الگوی قابل اجرایی در سینما و تلویزیون دهد قدم مثبتی برداشته است.

عسل بدیعی درباره وضع طراحی لباس در سینما و تلویزیون گفت: طراحی لباس در تلویزیون به انتخاب لباس از کمد بازیگران تبدیل شده است که در این میان هم نه طراح لباس تقصیری دارد نه بازیگر. این مشکل مربوط به مسائل تولیدی ست که برای طراحی لباس بودجه ای قرار نمی‌دهند.

من یکی از کسانی هستم که همیشه معتقد بوده‌ام مفهوم طراحی لباس به خلق درست یک کاراکتر کمک بزرگ و مستقیمی می کند و این مسئله همیشه برایم مهم بوده است. خیلی سخت به این مفهوم رایج طراحی تن دادم چون از یک جایی به بعد دیدم که دیگر با این بودجه این مسائل قابل اجرا نیستند.

وی با اشاره به اینکه موفقیت یک جشنواره در بحث طراحی مد و لباس سینمایی بستگی به هدف جشنواره و نحوه اجرای آن دارد اینگونه بیان داشت: نوع برگزاری، صحبت هایی که در خلال جشنواره مد و لباس سینمایی صورت می گیرد، بحث ها و نشست ها و مباحث و نهایتا الگوهایی ارائه شده در موفقیت جشنواره تاثیر به سزایی دارند.

اگر جشنواره مد و لباس سینمایی که معاونت هنری برگزار می کند بتواند طرح های نویی که راهی برای ارائه آن وجود داشته باشد به نمایش بگذارد می تواند قدم مثبتی در جهت رشد و ترقی طراحی لباس در سینما و تلویزیون کشور بردارد! اما اگر غیر از این باشد جشنواره به مکانی برای بازگویی درد و دل ها تبدیل خواهد شد نه پیدا کردن راهکارها!

این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: من خودم به طراحی لباس خیلی اهمیت می دهم. از الگوهای غربی استفاده نمی کنم بلکه بیشتر به سراغ طراحان خوب سینمای خودمان می روم و در نمایشگاه های لباس آن ها شرکت می کنم.

بدیعی ضمن اشاره به اینکه محدودیت ها در طراحی لباس ما به جای خلاقیت منجر به فاجعه شده است، خاطر نشان کرد: منظورم از محدودیت استفاده از حجاب نیست چون در کشورهای اسلامی دیگر هم که تولیدات اسلامی دارند حجاب رعایت می شود اما لباس هایشان طراحی های خوبی دارد.

در ایران طراحی لباس منحصر به یک دامن گشاد و یک پیراهن مردانه شده است که در تمام فیلم ها و سریال ها تکرار می شود. مگر تولیداتی با موضعات خاص که به موضوع طراحی فکر شود، بقیه به کمد لباس بازیگر روی می آورند و این روش هیچ کمکی به شخصیت یک کاراکتر نمی کند.

وی در این مورد افزود: من معتقدم محدودیت صد در صد می تواند به خلاقیت منجر شود. چون یک کشور اسلامی هستیم و حجاب داریم دلیل نمی شود که خلاقیت نداشته باشیم. بحث این جا نیست که آدم های خلاقی نداریم یا راه های خلاقیت بسته هستند. بحث بودجه ای ست که برای این کار کنار گذاشته نمی شود.

من با تمام طراحان صحنه ای که کار کرده ام آدم های خلاقی بوده اند اما بودجه دست و بال آن ها را بسته است. طبیعی ست پرنده ای که پر و بالش بسته باشد نمی تواند پرواز کند!

بازیگر فیلم «دست های آلوده» در مورد تاثیر طراحی لباس بازیگر بر مخاطب گفت: بستگی به نقش بازیگر دارد. برای بعضی نقش ها که طراحی خاصی دارند و عرف جامعه قبول نمی کند الگوبرداری از آن ها درست نیست و بیننده فهیم می تواند این را تشخیص دهد. یک کاراکتر که نقش ناهنجاری دارد لباس ناهنجاری نیز می پوشد که این لباس در جامعه قابل استفاده نیستند.

کاراکترهای ایده آل، مثبت و قهرمان فیلم که جوانان با آن ها همذاتپنداری می کنند همیشه مورد الگوبرداری قرار می گیرند و من خیلی شاهد این امر بوده ام فیلمی اکران می شود و قشرهای مختلف جامعه از لباس کاراکتر مثبت آن فیلم تقلید کرده و آن را مورد توجه قرار می دهند.